søndag 18. juli 2010

Dei to.

Dei to.
Dei har tvitra.
Triste vers. Om sakn.
Om kvarandre.
Eg har følgd dei på vegen.
Akkurat no er dei på vegen.
Trur eg.

Heimflyttar har teke med seg fråflyttar.

Dei er på veg heim, bort frå byen.

Vil dei fortsatt kvitre,
sjølv om songen er god?

Eg håpar.
Eg håpar.

Eg kryssar fingrar. Tær. Bit tenna saman.
Eg vil følgje dei.

Mat.

Eg åt yogurt.
Den til herr Müller.
Den smaka kirsebær.
Ei bombe av smak.
Ein knüller, på tysk.

Plan. Platter.

Kva seier du
til Kroatsia?

Du spør.

Ja, jo, svarar eg.

Det er berre så lenge
me ikkje møter andre
nordmenn, seier du.

Charter er jo
gøy då? Eller?
Eg ler,
den latteren
der ein veit at alt
er bra. Hjarteleg.
Sjarmerande.
Flørtande.

Viss eg møter nordmenn
vert eg lei meg.
Det verkar
som om du
meiner det.

Så lenge det er
med deg eg skal
dit
så er alt bra,
nordmenn eller ei,
tenkjer eg.

torsdag 8. juli 2010

über alles

Herr Müller
Knüller
Den enorme store
Besser für alle